Laparoskopska radikalna cistektomija
Laparoskopska radikalna cistektomija se ubraja u grupu najzahtevnijih laparoskopskih operacija u hirurgiji, koja uz uklanjanje, podrazumeva još rekonstrukciju određenih organa. Operacija znači vađenje čitave mokraćne bešike, kod žena još materice i jajnika, kod muškaraca još prostate sa semenim kesicama, a u rekonstruktivnom delu operacije formiranje određene vrste derivacije mokraće. Izvodi se primenom transperitonealnog pristupa. Laparoskopska radikalna cistektomija se izvodi samo u centrima sa velikim iskustvom u laparoskopskoj operativnoj tehnici.
Kad se primenjuje?
Uglavnom se laparoskopska radikalna cistektomija primenjuje u hirurškom lečenju mišićno invazivnog raka mokraćne bešike, a takođe u slučaju drugih agresivnih karcinoma koji ne reaguju na sprovedenu terapiju.
Kako se izvodi?
Za izvođenje laparoskopske radikalne cistektomije koristi se 5 trokara koji se uvode kroz zid donje polovine trbuha. Takozvanim ablativnim delom operacije (uklanjanje organa) podrazumeva se presecanje oba mokraćovoda u blizini mokraćne bešike, oslobađanje mokraćne bešike sa matericom, jajnicima i delom vagine kod žena, i sa prostatom i semenim kesicama kod muškaraca.
Nakon toga uradi se presecanje mokraćne cevi i uklanjanje oslobođenih organa „u kompletu“. Sastavni deo operacije je još karlična limfadenektomija odnosno uklanjanje regionalnih limfnih žlezda. Rekonstruktivni deo operacije podrazumeva zbrinjavanje novog načina izlučivanja mokraće. Najčešće se koristi izolovan deo tankog creva koji se sa jedne strane spaja sa mokraćovodima, a sa druge strane on se kroz kratak rez trbušnog zida izvuče na kožu, kao urostoma (Brickerova bešika). Primenom dužeg izolovanog dela tankog creva može da se formira „veštačka bešika“ (neovezika) odnosno rezervoar, u kojega se spoje mokraćovodi, a sa druge strane on se spaja sa mokraćnom cevi. Treća, retko primenjena metoda je izvlačenje mokraćovoda na kožu (ureterokutana stoma).
Rekonstruktivni deo operacije može da se izvede potpuno laparoskopski ili primenom klasične tehnike. Operacija se završava plasiranjem slobodnog drena u svrhu kontrole mogućeg krvarenja i/ili urinske sekrecije i izvlačenjem endoskopske kese sa tkivnim preparatom, kroz proširen rez dužine koja odgovara veličini preparata, a koji se uradi na mestu trbušnog zida gde će presecanje mišića biti minimalno ili čak izbegnuto. Izvuku se još preostali trokari i kožne rane se zašiju.
Koje su moguće komplikacije?
U rukama iskusne hirurške ekipe komplikacije laparoskopske radikalne cistektomije su relativno retke. Najčešću komplikaciju predstavlja jače krvarenje koje retko zahteva i transfuziju krvi. Veće poznate komplikacije kod laparoskopske radikalne cistektomije, kao što su povrede debelog creva (rektum) i velikih krvnih sudova, dešavaju se u manje od 0,5% slučajeva. Moguće su još opšte komplikacije laparoskopske hirurgije, kao što su povrede trbušmih organa, a do kojih dolazi u manje od 1% operisanih pacijenata.
Verovatnoća prelaska na klasičnu operaciju (konverzija) u slučaju laparoskopske radikalne cistektomije kreće se oko 5%.