Laparoskopska pijelolitotomija

Kad se primenjuje?

Laparoskopska pijelolitotomija se primenjuje u slučajevima većih kamena u pijelonu, pogotovo kad je isti proširen. U pojedinim slučajevima ovim pristupom može da se tretira takođe kamen koji se osim u pijelonu nalazi još u vratovima bubrežnih čašica ili čak u samim čašicama (koralni kamen). Operacija se vrlo uspešno koristi i u slučajevima gde se osim kamena u bubregu, bez obzira na njegovu veličinu, radi još o problem stenoze PU spoja. Naime, u istom aktu se nakon vađenja kamena uradi još pijelonplastika.

Kako se izvodi?

Za izvođenje laparoskopske pijelolitotomije koristi se 3 do 4 trokara koji se uvode kroz zid leve ili desne polovine trbuha. Nakon oslobađanja donjeg i srednjeg dela bubrega od okolnog masnog tkiva, širokog prikaza krvnih sudova i kanalnog sistema bubrega (hilus bubrega) i gornje trećine mokraćovoda, uradi se otvaranje (incizija) bubrežnog pijelona i uklanjanje kamena. U većini slučajeva u kanalni sistem bubrega I mokraćovod, sve do mokraćne bešike, ubaci se tanka drenažna cev (JJ sonda ili S kateter), koja će služiti kao privremena unutrašnja drenaža bubrega, a preko koje se zašije pijelon bubrega. Uklonjen kamen ubaci se u endoskopsku kesu, a ona se izvuče kroz jedan od rezova gde se nalazio trokar. Ubaci se tanka cev (dren) za nadzor mogućeg krvarenja posle operacije, izvuku se još preostali trokari i kožne rane se zašiju.

Koje su moguće komplikacije?

Komplikacije laparoskopske pijelolitotomije su retke. Najčešću komplikaciju predstavlja jače krvarenje koje veoma retko zahteva i transfuziju krvi. Moguće su još opšte komplikacije laparoskopske hirurgije, kao što su povrede trbušnih organa, velikih krvnih sudova i dijafragme, a do kojih dolazi u manje od 1% operisanih pacijenata. Potreba za prelazak na klasičnu operaciju (konverzija) u slučaju laparoskopske pijelolitotomije u proseku se kreće oko 2%.